Þegar ég vaknaði í morgun var búið að stela bílnum mínum!!! og ég er ekki að grínast.

Bróðir minn (þessi lengst til vinstri) stal bílnum mínum og fór á honum í skólann. Þannig að þegar ég vaknaði til að fara í skólann klukkan hálf tíu þá var bíllinn horfinn. Það var bara tvennt til ráða:

(1) Taka strætó
(2) Skrópa og fara aftur að sofa

ég var búin velja seinni kostinn þegar ég heyri undarlegt hljóð er það þá ekki Tanja, sem segir mér að bróðir minn sé á leiðinni til að skutla mér í skólann (á bílnum mínum, hvorki meira né minna).
Ég neyðist víst til að sætta mig við það, hvað gerir maður ekki til að mæta í skólann? Hálftíma seinna þegar hann er kominn og ég orðin alltof sein. Löbbum við út á bílastæðið, sé ég þá ekki bílinn hennar mömmu bíðandi eftir mér.
Mamma og pabbi höfðu þá farið samferða í vinnuna til að forðast blóðsúthellingar yfir hver væri á bílnum. Vil ég þakka þeim kærlega fyrir það, það væri samt ágætt ef þið gætuð skilið eftir miða inni næst, svo ég fatti það áður en ég fer aftur að sofa?

...