Ok, ég tek stundum svona test...
þar hafði það múwahahaHAHAHAHAHA!!!!
þriðjudagur, nóvember 26, 2002
Þetta er allt Steinunni að kenna!!!
Það sem af er dags hef ég afrekað að hella vatni yfir heimilissímann, eina bók, tvær filmur og ljósmyndir, músina mína, tvö Andrés Önd blöð, tvær diskettur og einn geisladisk auk ýmislegs annars sem var á skrifborðinu þegar Steinunn fékk þessa líka snilldarhugmynd að fara chatta við mig á MSN.
Ég sat í sakleysi mínu við skrifborðið að lesa Andrés (hreinlega varð að taka breik frá eðlisfræðinni) þegar ég sé eitthvað blikka á tölvuskjánum mínum (það var semsagt hún Steinunn).
Í fátinu við að sjá hver þetta er og hvað viðkomandi hefur að segja sparkaði ég óvart vatnsglasinu mínu um koll.
Það var næstum FULLT.
Vatnið flæddi yfir borðið og bleytti allt sem í vegi þess varð, og olli eins og gefur að skilja miklum usla. Nærstaddir (ég) reyndu af veikum mætti að bjarga því sem bjargað varð, en náttúröflin létu ekki undan fyrr en eldhúsrúllan mætti á svæðið. Það tók HEILA eldhúsrúllu til að þurrka upp þetta mess.
Reyndar virðist tjónið vera minna en á horfðist í fyrstu og má einkum þakka það skjótum viðbrögðum viðstaddra (again, -me). Það eina sem eitthvað sér á er bókin og anað Andrésblaðið. Það er þó ekkert á við þegar ég missti eina af bókunum hans pabba ofaní baðkarið, þó svo ég minnist ekki á þegar önnur bók lenti (á einhvern óskiljanlegan hátt) í klósettinu....
Það sem af er dags hef ég afrekað að hella vatni yfir heimilissímann, eina bók, tvær filmur og ljósmyndir, músina mína, tvö Andrés Önd blöð, tvær diskettur og einn geisladisk auk ýmislegs annars sem var á skrifborðinu þegar Steinunn fékk þessa líka snilldarhugmynd að fara chatta við mig á MSN.
Ég sat í sakleysi mínu við skrifborðið að lesa Andrés (hreinlega varð að taka breik frá eðlisfræðinni) þegar ég sé eitthvað blikka á tölvuskjánum mínum (það var semsagt hún Steinunn).
Í fátinu við að sjá hver þetta er og hvað viðkomandi hefur að segja sparkaði ég óvart vatnsglasinu mínu um koll.
Það var næstum FULLT.
Vatnið flæddi yfir borðið og bleytti allt sem í vegi þess varð, og olli eins og gefur að skilja miklum usla. Nærstaddir (ég) reyndu af veikum mætti að bjarga því sem bjargað varð, en náttúröflin létu ekki undan fyrr en eldhúsrúllan mætti á svæðið. Það tók HEILA eldhúsrúllu til að þurrka upp þetta mess.
Reyndar virðist tjónið vera minna en á horfðist í fyrstu og má einkum þakka það skjótum viðbrögðum viðstaddra (again, -me). Það eina sem eitthvað sér á er bókin og anað Andrésblaðið. Það er þó ekkert á við þegar ég missti eina af bókunum hans pabba ofaní baðkarið, þó svo ég minnist ekki á þegar önnur bók lenti (á einhvern óskiljanlegan hátt) í klósettinu....
mánudagur, nóvember 25, 2002
Tilkynning!
Brotist hefur verið inn í bílinn hans Haffa þar sem hann (bíllin) stóð utan við heimili hans og geisladiskum og MP3 spilara stolið. Enginn ummerki sjást um að hurð hafi verið spennt upp og allar rúður eru heilar. Bílinn var læstur.
Það þykir þó lán í óláni að Haffi var nýbúinn að fjarlægja alla original diska úr bílnum þannig að þjófarnir fengu bara afrit (skrifað diska) en þjófarnir skildu PAT & MAT spóluna eftir (þar misstu þeir af sannkölluðum "menningarverðmætum") og geislaspilarinn er enn á sínum stað. Eða eins og Haffi sagði í viðtali við mig fyrir stundu "...fjárhjagslegt tjón [er] í lágmarki."
Þeir sem ekki vita hvað Pat og Mat er er bent á að tala við gamalt_tékkneskt_uppfyllingarefni deild Sjónvarpsins og spyrja um þættina með klaufabárðunum sem voru sýndir fyrir mörgum árum (durum dumm durum dumm duruduruduruduru durum dumm...) -tær schnilld!!!
Brotist hefur verið inn í bílinn hans Haffa þar sem hann (bíllin) stóð utan við heimili hans og geisladiskum og MP3 spilara stolið. Enginn ummerki sjást um að hurð hafi verið spennt upp og allar rúður eru heilar. Bílinn var læstur.
Það þykir þó lán í óláni að Haffi var nýbúinn að fjarlægja alla original diska úr bílnum þannig að þjófarnir fengu bara afrit (skrifað diska) en þjófarnir skildu PAT & MAT spóluna eftir (þar misstu þeir af sannkölluðum "menningarverðmætum") og geislaspilarinn er enn á sínum stað. Eða eins og Haffi sagði í viðtali við mig fyrir stundu "...fjárhjagslegt tjón [er] í lágmarki."
Þeir sem ekki vita hvað Pat og Mat er er bent á að tala við gamalt_tékkneskt_uppfyllingarefni deild Sjónvarpsins og spyrja um þættina með klaufabárðunum sem voru sýndir fyrir mörgum árum (durum dumm durum dumm duruduruduruduru durum dumm...) -tær schnilld!!!
sunnudagur, nóvember 24, 2002
skúbb dagsins:
sumir lögðu bíl sumra fyrir utan hjá sumum, en sumir eru ekki í heimsókn hjá áðurnefndum sumum. Sumir vilja tilkynna að sumir verða frekar fúlir ef sumir koma ekki í heimsókn þegar sumir sækja bíl sumra. Sumir skilja samt ef sumir vilja ekki koma í heimsókn þar sem sumir ráku suma (og aðra) út fyrr í dag. Sumir biðjast innilega afsökunar á að hafa rekið suma (og aðra) út, en sumir voru að verða of seinir í bíó.
Ok, -ef aðrir sumir skildu þetta þá leggja sumir til að aðrir sumir láti athuga í öðrum sumum kollinn...
sumir, -ættu að fara að sofa.
sumir lögðu bíl sumra fyrir utan hjá sumum, en sumir eru ekki í heimsókn hjá áðurnefndum sumum. Sumir vilja tilkynna að sumir verða frekar fúlir ef sumir koma ekki í heimsókn þegar sumir sækja bíl sumra. Sumir skilja samt ef sumir vilja ekki koma í heimsókn þar sem sumir ráku suma (og aðra) út fyrr í dag. Sumir biðjast innilega afsökunar á að hafa rekið suma (og aðra) út, en sumir voru að verða of seinir í bíó.
Ok, -ef aðrir sumir skildu þetta þá leggja sumir til að aðrir sumir láti athuga í öðrum sumum kollinn...
sumir, -ættu að fara að sofa.
Jæja, hvað er málið, er ég alveg hætt að blogga, er ég kannski dáin? Nei ég er enn á lífi og ekkert að hætta að blogga, ég bara hef nákvæmlega ekkert að skrifa um svo þetta verður sennilega leiðinlegasta bloggfærsla allra tíma...
Ég fór í bíó áðan, "Í skóm drekans" kom mér bara skemmtilega á óvart... mæli með henni. Varð næstum bensínlaus á leiðinni heim, ég trúi því eiginlega ekki ennþá að ég hafi komist alla leið niðrí Háskólabíó og aftur til baka (veit nefninlega að ljósið byrjaði að loga hjá bróður mínum einhverntíman í gær, -og hann er aldrei að spara bensínið). Þegar ég keyrði inn götuna mína þá var nálin komin niður fyrir neðsta strikið, -vill einhver veðja við mig um hvort ég drífi alla leið út á bensínstöð í fyrramálið?
Eins og glöggir lesendur hafa ef til vill áttað sig á þá er klukkan orðin frekar margt og þegar klukkan er orðin frekar margt þá verða einföldustu hlutir óyfirstíganlegir.
Eins og til dæmis núna rétt áðan þegar ég ákvað að fá mér eitthvað smá að borða... Ekkert til nema brauð, -eða hvað... eru augu mín að svíkja mig?... eru þetta hamborgarar OG hamborgarabrauð??? Ég er svo aldeilis hissa, -það er þá til matur á þessu heimili!
Ég vippa fram pönnu og kveiki á hellu, skelli hamborgaranum á og krydda hann hressilega. Eftir smá stund fer ég að finna einhverja undarlega lykt, svona næstum eins og ...sniff...sniff... -brunalykt. Lyktin reynist koma af pönnunni, ég skúbba hamborgaranum yfir á hina hliðana og hvað haldiði að ég sjái? Hamborgarinn er allur svartur. Lækka strauminn á hellunni, skelli ostinum á, bíð. Aftur ræðst á mig þessi furðulega lykt... -hamborgarinn er að brenna á hinni hliðinni! Ég rykki upp allskonar-áhöld-sem-komast-ekki-í-aðra-skúffu skúffunni og gríp dótið-sem-maður-notar-til-að-snúa-hamborgurum-við og skelli borgaranum í brauðið. Spreða tómatsósu og hamborgarasósu ofaná. Fæ mér bita. Pfuff...pðe..bjakk...bö hann er hrár inní. BRENNDUR að utan en HRÁR innaní. Ojjjj.
Ég verð samt að viðurkenna að ég borðaði hann samt, -hamborgarasósan var búinn þannig að ég gat ekki gert nýjan...
Vona bara að það hafi ekki við nein Krautzfeld-Jakob belja í borgaranum...
Næst þegar ég fæ mér að borða, -pant ekki elda!!!
Ég fór í bíó áðan, "Í skóm drekans" kom mér bara skemmtilega á óvart... mæli með henni. Varð næstum bensínlaus á leiðinni heim, ég trúi því eiginlega ekki ennþá að ég hafi komist alla leið niðrí Háskólabíó og aftur til baka (veit nefninlega að ljósið byrjaði að loga hjá bróður mínum einhverntíman í gær, -og hann er aldrei að spara bensínið). Þegar ég keyrði inn götuna mína þá var nálin komin niður fyrir neðsta strikið, -vill einhver veðja við mig um hvort ég drífi alla leið út á bensínstöð í fyrramálið?
Eins og glöggir lesendur hafa ef til vill áttað sig á þá er klukkan orðin frekar margt og þegar klukkan er orðin frekar margt þá verða einföldustu hlutir óyfirstíganlegir.
Eins og til dæmis núna rétt áðan þegar ég ákvað að fá mér eitthvað smá að borða... Ekkert til nema brauð, -eða hvað... eru augu mín að svíkja mig?... eru þetta hamborgarar OG hamborgarabrauð??? Ég er svo aldeilis hissa, -það er þá til matur á þessu heimili!
Ég vippa fram pönnu og kveiki á hellu, skelli hamborgaranum á og krydda hann hressilega. Eftir smá stund fer ég að finna einhverja undarlega lykt, svona næstum eins og ...sniff...sniff... -brunalykt. Lyktin reynist koma af pönnunni, ég skúbba hamborgaranum yfir á hina hliðana og hvað haldiði að ég sjái? Hamborgarinn er allur svartur. Lækka strauminn á hellunni, skelli ostinum á, bíð. Aftur ræðst á mig þessi furðulega lykt... -hamborgarinn er að brenna á hinni hliðinni! Ég rykki upp allskonar-áhöld-sem-komast-ekki-í-aðra-skúffu skúffunni og gríp dótið-sem-maður-notar-til-að-snúa-hamborgurum-við og skelli borgaranum í brauðið. Spreða tómatsósu og hamborgarasósu ofaná. Fæ mér bita. Pfuff...pðe..bjakk...bö hann er hrár inní. BRENNDUR að utan en HRÁR innaní. Ojjjj.
Ég verð samt að viðurkenna að ég borðaði hann samt, -hamborgarasósan var búinn þannig að ég gat ekki gert nýjan...
Vona bara að það hafi ekki við nein Krautzfeld-Jakob belja í borgaranum...
Næst þegar ég fæ mér að borða, -pant ekki elda!!!
fimmtudagur, nóvember 21, 2002
Hahaha var að klára vinnubókina um síðustu skýrslu í verklegri eðlisfræði sem ég þarf að gera á ævinni, -eða það vona ég!!! Ferlíkið varð ekki nema 20 blaðsíður allt í allt...
Það þýðir að það eina sem er eftir er lokaskýrslan. Hún á samt ekki að vera NEMA 10-12 blaðsíður, svo ég er í góðum málum tralalala :-)
...held ég ætti samt að fara að sofa, það getur ekki verið eðlilegt að nördast á netinu um klukkan þrjú að nóttu, -er það nokkuð?
Það þýðir að það eina sem er eftir er lokaskýrslan. Hún á samt ekki að vera NEMA 10-12 blaðsíður, svo ég er í góðum málum tralalala :-)
...held ég ætti samt að fara að sofa, það getur ekki verið eðlilegt að nördast á netinu um klukkan þrjú að nóttu, -er það nokkuð?
þriðjudagur, nóvember 19, 2002
Vá hvað tíminn flýgur, það er bara allt of margt búið að vera að gerast undanfarið... let´s start on Saturday, -ok?
Laugardagur
Er vakin á fruntalegan hátt af símanum mínum, á hinum endanum er Eyrún að segja mér að vera tilbúin, hún sé að koma sækja mig. Mín er ekki alveg að fatta hvað hún er að tala um, enda er höfuðið á mér alltaf undarlega lengi að hrökkva í gang á morgnana...
Það kemur samt í ljós að við höfðum ákveðið að fara ásamt Tótuling í dagsferð útúr bænum, og eftir miklar fortölur tókst mér að sannfæra hana um að sækja mig ekki fyrr en á hádegi.
Hádegi kom samt allt of fljótt, svo að innan skamms vorum við lagðar af stað út úr bænum.
Á leiðinni út út bænum kom í ljós að Eyrún hafði lagst út í rannsóknir á staðsetningu hvera í Hveragerði á netinu kvöldið áður, svo við vorum vel undirbúnar, -eða það héldum við.
Eftir eins og hálfstíma leit að hvernum Grýtu vorum við orðanar úrkula vonar um að finna hann nokkurntímann. Í staðinn höfðum við fundið: 1 stykki golfvöll með golfskála, 1 stykki hesthúsahverfi, mikið mikið af húsum og eina alskeggjaða konu. Við ákváðum því að gefast upp og fara fá okkur eitthvað að borða í Eden. Það voru dýr mistök, -Eden er okurbúlla!!! Lítil (33cl) kókdós á 200 krónur!!! Ég er enn ekki búin að jafna mig...
Næst var stefnan tekin á Selfoss. Þar var ætlunin að skoða dýramynjasafn með tvíhöfða lömbum og fleiru í þeim dúr. Það gekk samt ekki betur en svo að safnið var lokað, -og búið að vera það í c.a 12 mánuði...
Við brunuðum því viðstöðulaust eins og leið lá uppí Ljósafossvirkjun, en þar er í gangi sýning sem heitir Aflið og okkur langaði að kíkja á. Eftir tveggja tíma árangurslaust bank á dyr og glugga, spól á milli bílastæði og ítrekaðar tilraunir til að hringja í Ljósafossvirkjun, Landsvirkjun eða bara yfirhöfuð einhvern sem gæti vitað eitthvað um málið urðum við að játa okkur sigraðar.
Bognar í baki og niðurlútar fórum við í sund á Selfossi (því þar er rennibraut, -Icelands biggest MINI AquaPark eins og þeir sögðu í auglýsingabæklingnum). Að sjálfsögðu var rennibrautin lokuð og löngu búið að taka niður baujuna sem hékk yfir innilauginni. Við létum það samt ekki hafa of mikil áhrif á okkur og gerðum okkar besta til að skemmta okkur í ostinum (hannaður fyrir 4-7 ára) og slaka á í heita pottinum.
Eftir sundið voru allir verulega svangir, svo stefnan var tekin á eina þjóðvegabúllu, þar sem ég fékk vondar franskar, en stelpurnar eitthvað aðeins girnilegra. Eftir matinn var spilað pool, með nýjum endurbættum reglum:
hvít kúla ofaní = -3 stig
einhver kúla önnur en sú svarta = 1 stig
svört kúla ofaní þegar það eru fleiri kúlur eftir á borðinu = viðkomandi missir öll sín stig
Þessar reglur klikkuðu samt aðeins, þar sem við hittum hvítu kúluna töluvert oftar ofaní heldur en aðrar kúlur og vorum því allar alltaf í mínus. Þ.e.a.s. alveg þangað til Eyrún þrusaði þeirri svörtu niður og missti því samkvæmt reglunum öll sín mínusstig og var sú eina okkar sem endaði í plús... -og já, það var ég sem tapaði :-(
Eftir þetta lá leiðin beint í bæinn, enda þorði engin okkar að mæta of seint í partý til Ellu. Það er nefninlega ekki á hverjum degi sem vinir manns hóta manni líkamsmeiðingum mæti maður ekki á staðinn...
Laugardagur
Er vakin á fruntalegan hátt af símanum mínum, á hinum endanum er Eyrún að segja mér að vera tilbúin, hún sé að koma sækja mig. Mín er ekki alveg að fatta hvað hún er að tala um, enda er höfuðið á mér alltaf undarlega lengi að hrökkva í gang á morgnana...
Það kemur samt í ljós að við höfðum ákveðið að fara ásamt Tótuling í dagsferð útúr bænum, og eftir miklar fortölur tókst mér að sannfæra hana um að sækja mig ekki fyrr en á hádegi.
Hádegi kom samt allt of fljótt, svo að innan skamms vorum við lagðar af stað út úr bænum.
Á leiðinni út út bænum kom í ljós að Eyrún hafði lagst út í rannsóknir á staðsetningu hvera í Hveragerði á netinu kvöldið áður, svo við vorum vel undirbúnar, -eða það héldum við.
Eftir eins og hálfstíma leit að hvernum Grýtu vorum við orðanar úrkula vonar um að finna hann nokkurntímann. Í staðinn höfðum við fundið: 1 stykki golfvöll með golfskála, 1 stykki hesthúsahverfi, mikið mikið af húsum og eina alskeggjaða konu. Við ákváðum því að gefast upp og fara fá okkur eitthvað að borða í Eden. Það voru dýr mistök, -Eden er okurbúlla!!! Lítil (33cl) kókdós á 200 krónur!!! Ég er enn ekki búin að jafna mig...
Næst var stefnan tekin á Selfoss. Þar var ætlunin að skoða dýramynjasafn með tvíhöfða lömbum og fleiru í þeim dúr. Það gekk samt ekki betur en svo að safnið var lokað, -og búið að vera það í c.a 12 mánuði...
Við brunuðum því viðstöðulaust eins og leið lá uppí Ljósafossvirkjun, en þar er í gangi sýning sem heitir Aflið og okkur langaði að kíkja á. Eftir tveggja tíma árangurslaust bank á dyr og glugga, spól á milli bílastæði og ítrekaðar tilraunir til að hringja í Ljósafossvirkjun, Landsvirkjun eða bara yfirhöfuð einhvern sem gæti vitað eitthvað um málið urðum við að játa okkur sigraðar.
Bognar í baki og niðurlútar fórum við í sund á Selfossi (því þar er rennibraut, -Icelands biggest MINI AquaPark eins og þeir sögðu í auglýsingabæklingnum). Að sjálfsögðu var rennibrautin lokuð og löngu búið að taka niður baujuna sem hékk yfir innilauginni. Við létum það samt ekki hafa of mikil áhrif á okkur og gerðum okkar besta til að skemmta okkur í ostinum (hannaður fyrir 4-7 ára) og slaka á í heita pottinum.
Eftir sundið voru allir verulega svangir, svo stefnan var tekin á eina þjóðvegabúllu, þar sem ég fékk vondar franskar, en stelpurnar eitthvað aðeins girnilegra. Eftir matinn var spilað pool, með nýjum endurbættum reglum:
hvít kúla ofaní = -3 stig
einhver kúla önnur en sú svarta = 1 stig
svört kúla ofaní þegar það eru fleiri kúlur eftir á borðinu = viðkomandi missir öll sín stig
Þessar reglur klikkuðu samt aðeins, þar sem við hittum hvítu kúluna töluvert oftar ofaní heldur en aðrar kúlur og vorum því allar alltaf í mínus. Þ.e.a.s. alveg þangað til Eyrún þrusaði þeirri svörtu niður og missti því samkvæmt reglunum öll sín mínusstig og var sú eina okkar sem endaði í plús... -og já, það var ég sem tapaði :-(
Eftir þetta lá leiðin beint í bæinn, enda þorði engin okkar að mæta of seint í partý til Ellu. Það er nefninlega ekki á hverjum degi sem vinir manns hóta manni líkamsmeiðingum mæti maður ekki á staðinn...
föstudagur, nóvember 15, 2002
Aldrei þessu vant vaknaði ég á góðum tíma í morgun, fékk mér morgunmat og var jafnvel að hugsa um að skella mér í ræktina (nennti því samt ekki þegar upp var staðið) áður en ég fór í skólann.
Ég fékk þó ekki umflúið örlögin og var orðin tíu mínútum of sein þegar ég lagði bílnum mínum við Háskólabíó og tölti niðrí Lögberg. Á leiðinn inn er hægt að sjá inní stofurnar á neðstu hæðinni og að sjálfsögðu kíkti ég inn. Þið skiljið örugglega ekki hvað mér brá þegar ég sá einhvern vitlausan kennara vera kenna einhverju vitlausu fólki í stofunni minni (vitlaus = rangur, hér).
Ég reyni samt að láta þetta ekki slá mig út af laginu, tíminn á undan hlýtur að hafa tafist það bíða örugglega allir fyrir utan stofuna. En nei, þegar ég kem að stofunni er enginn fyrir utan. "Bíddu nú við" hugsa ég, "er ekki örugglega föstudagur í dag?" (það hefur nefninlega komið fyrir oftar en einu sinni að dagarnir koma ekki alveg í þeirri röð sem ég held þeir eigi að koma í). " Var ekki alveg örugglega fimmtudagur í gær? Var kannski miðvikudagur í gær, eða þriðjudagur?", " Have I lost my mind!!!"
Þarna stend ég semsagt eins og asni og get ómögulega munað hvaða dagur var í gær, hvaða dagur verður á morgunn og þaðan af síður hvaða dagur er í dag, þegar því skyndilega lýstur eins og eldingu niðrí höfðið á mér; "uhh, byrja ég ekki venjulega klukkan 11 á föstudögum..."
-ég var sem sagt meira en klukkutíma of snemma á ferðinni...
Ég fékk þó ekki umflúið örlögin og var orðin tíu mínútum of sein þegar ég lagði bílnum mínum við Háskólabíó og tölti niðrí Lögberg. Á leiðinn inn er hægt að sjá inní stofurnar á neðstu hæðinni og að sjálfsögðu kíkti ég inn. Þið skiljið örugglega ekki hvað mér brá þegar ég sá einhvern vitlausan kennara vera kenna einhverju vitlausu fólki í stofunni minni (vitlaus = rangur, hér).
Ég reyni samt að láta þetta ekki slá mig út af laginu, tíminn á undan hlýtur að hafa tafist það bíða örugglega allir fyrir utan stofuna. En nei, þegar ég kem að stofunni er enginn fyrir utan. "Bíddu nú við" hugsa ég, "er ekki örugglega föstudagur í dag?" (það hefur nefninlega komið fyrir oftar en einu sinni að dagarnir koma ekki alveg í þeirri röð sem ég held þeir eigi að koma í). " Var ekki alveg örugglega fimmtudagur í gær? Var kannski miðvikudagur í gær, eða þriðjudagur?", " Have I lost my mind!!!"
Þarna stend ég semsagt eins og asni og get ómögulega munað hvaða dagur var í gær, hvaða dagur verður á morgunn og þaðan af síður hvaða dagur er í dag, þegar því skyndilega lýstur eins og eldingu niðrí höfðið á mér; "uhh, byrja ég ekki venjulega klukkan 11 á föstudögum..."
-ég var sem sagt meira en klukkutíma of snemma á ferðinni...
fimmtudagur, nóvember 14, 2002
miðvikudagur, nóvember 13, 2002
Dagurinn í dag er afar merkilegur dagur. Fyrir nákvæmlega tuttugu árum (upp á dag) fæddist lítið grettið skrípi með rauðar krullur.
Foreldrarnir þessa barns þau Ásthildur og Sigmundur vissu svosem hverju von væri á (enda erfitt að taka ekki eftir svona eins og einu stykki óléttu). En jafnvel þau fylltust undrun og örvæntingu þegar þau sáu þetta einstaka barn. Lítið krumpað og eldrautt í framan, orgaði það eins og það fengi borgað fyrir það. Með rautt hárstrýið út í loftið minnti það einna helst á lítið tröllabarn.
Með tíð og tíma lærðu Ásthildur og Sigmundur þó að elska litla rauðhærða gerpið, og þegar það óx úr grasi breyttist það smám saman í myndarlega unga stúlku sem þau skýrðu Eyrún.
Í dag minnir Eyrún ósköp lítið á litla umskiptinginn frá því fyrir tuttugu árum síðan, ef frá er talið eldrauður hármakkinn, sem hefur þó breyst í glæsilega krullur á liðnum árum. Í dag er Eyrún fjölskyldu sinni og vinum til sóma, og óska ég henni hjartanlega til hamingju með afmælið!!!
Hún lengi lifi HÚRRA! HÚRRA! HÚRRAAAA!!!!
P.S. allar gjafir afþakkaðar, -þeim sem vilja óska Eyrúnu til hamingju með afmælið er bent á að senda mér peninga.......múwahaHAHAHA!!!
Foreldrarnir þessa barns þau Ásthildur og Sigmundur vissu svosem hverju von væri á (enda erfitt að taka ekki eftir svona eins og einu stykki óléttu). En jafnvel þau fylltust undrun og örvæntingu þegar þau sáu þetta einstaka barn. Lítið krumpað og eldrautt í framan, orgaði það eins og það fengi borgað fyrir það. Með rautt hárstrýið út í loftið minnti það einna helst á lítið tröllabarn.
Með tíð og tíma lærðu Ásthildur og Sigmundur þó að elska litla rauðhærða gerpið, og þegar það óx úr grasi breyttist það smám saman í myndarlega unga stúlku sem þau skýrðu Eyrún.
Í dag minnir Eyrún ósköp lítið á litla umskiptinginn frá því fyrir tuttugu árum síðan, ef frá er talið eldrauður hármakkinn, sem hefur þó breyst í glæsilega krullur á liðnum árum. Í dag er Eyrún fjölskyldu sinni og vinum til sóma, og óska ég henni hjartanlega til hamingju með afmælið!!!
Hún lengi lifi HÚRRA! HÚRRA! HÚRRAAAA!!!!
P.S. allar gjafir afþakkaðar, -þeim sem vilja óska Eyrúnu til hamingju með afmælið er bent á að senda mér peninga.......múwahaHAHAHA!!!
mánudagur, nóvember 11, 2002
Þegar ég vaknaði í morgun var búið að stela bílnum mínum!!! og ég er ekki að grínast.
Bróðir minn (þessi lengst til vinstri) stal bílnum mínum og fór á honum í skólann. Þannig að þegar ég vaknaði til að fara í skólann klukkan hálf tíu þá var bíllinn horfinn. Það var bara tvennt til ráða:
(1) Taka strætó
(2) Skrópa og fara aftur að sofa
ég var búin velja seinni kostinn þegar ég heyri undarlegt hljóð er það þá ekki Tanja, sem segir mér að bróðir minn sé á leiðinni til að skutla mér í skólann (á bílnum mínum, hvorki meira né minna).
Ég neyðist víst til að sætta mig við það, hvað gerir maður ekki til að mæta í skólann? Hálftíma seinna þegar hann er kominn og ég orðin alltof sein. Löbbum við út á bílastæðið, sé ég þá ekki bílinn hennar mömmu bíðandi eftir mér.
Mamma og pabbi höfðu þá farið samferða í vinnuna til að forðast blóðsúthellingar yfir hver væri á bílnum. Vil ég þakka þeim kærlega fyrir það, það væri samt ágætt ef þið gætuð skilið eftir miða inni næst, svo ég fatti það áður en ég fer aftur að sofa?
...
Bróðir minn (þessi lengst til vinstri) stal bílnum mínum og fór á honum í skólann. Þannig að þegar ég vaknaði til að fara í skólann klukkan hálf tíu þá var bíllinn horfinn. Það var bara tvennt til ráða:
(1) Taka strætó
(2) Skrópa og fara aftur að sofa
ég var búin velja seinni kostinn þegar ég heyri undarlegt hljóð er það þá ekki Tanja, sem segir mér að bróðir minn sé á leiðinni til að skutla mér í skólann (á bílnum mínum, hvorki meira né minna).
Ég neyðist víst til að sætta mig við það, hvað gerir maður ekki til að mæta í skólann? Hálftíma seinna þegar hann er kominn og ég orðin alltof sein. Löbbum við út á bílastæðið, sé ég þá ekki bílinn hennar mömmu bíðandi eftir mér.
Mamma og pabbi höfðu þá farið samferða í vinnuna til að forðast blóðsúthellingar yfir hver væri á bílnum. Vil ég þakka þeim kærlega fyrir það, það væri samt ágætt ef þið gætuð skilið eftir miða inni næst, svo ég fatti það áður en ég fer aftur að sofa?
...
hahaha, komment kerfið er komið inn og ég er búin að setja inn þennan líka glæsilega teljara. Ég vissi ekki að ég hefði þetta í mér... tók ekki nema 4 klukkutíma!!! Ég nenni engan vegin að finna út úr því hvernig ég fer að því að færa teljarann til...
Ég er líka búin að læra á KaZaa, múwahahaha (litla systir mín kenndi mér á það) ég ætla ekki að hlusta á neitt nema nýju KaZaalögin mín, -öll þrjú...
Með þessu áframhaldi verð ég orðinn samgróin tölvunni á viku. Þetta er náttúrulega bara tómt bull, t.d. sit ég núna í tölvunni og tala við systur mína í næsta herbergi á MSN... þetta er ekki sniðugt!
Plís save me from myself!!!
Ég er líka búin að læra á KaZaa, múwahahaha (litla systir mín kenndi mér á það) ég ætla ekki að hlusta á neitt nema nýju KaZaalögin mín, -öll þrjú...
Með þessu áframhaldi verð ég orðinn samgróin tölvunni á viku. Þetta er náttúrulega bara tómt bull, t.d. sit ég núna í tölvunni og tala við systur mína í næsta herbergi á MSN... þetta er ekki sniðugt!
Plís save me from myself!!!
sunnudagur, nóvember 10, 2002
Jæja, mér skilst að það eina sem þið nennið að lesa séu hrakfalla sögur af mér, þannig að hérna kemur ein frá því í MH...
Það var laugardagsmorgunn, en ég vissi það ekki ennþá. Ég var nefninlega sofandi. Kvöldið áður höfðu nokkrir bjórar laumað sér í hendurnar á mér og endað líf sitt í mallakúts á meðan ég var ekki að fylgjast með. Ég man nú ekki nákvæmlega hvað gerðist eftir það, en skemmtilegt var það :-)
Jæja, nóg um það, það var semsagt laugardagsmorgun og ég ekki vöknuð, en það var um það bil að breytast því skyndilega opna ég augun. Það fyrsta sem ég sé er úrið mitt.
Klukkan er 8:10.
Allar aðvörunarbjöllur fara í gang og adrenalínið streymir út í líkamann. Áður en ég veit af stend ég í rúminu (ekki veit ég hversvegna ég stóð upp í rúminu, en ekki upp úr þvi).
Það er þá fyrst sem skynsemin vaknar nægilega til að átta sig á að það er helgi, -ég þarf ekki að mæta í skólann.
Við þessa uppgvötun er eins loftinu hafi verið hleypt úr blöðru, án þess að fá nokkuð við það ráðið lympast ég niður í rúmið og er sofnuð áður en ég lendi, öfug í rúminu.
Rúmum klukkutíma seinna rumska ég aftur, í þetta skiptið dorma ég í nokkrar mínútur áður en ég lít á klukkuna;
9:23
Aftur missi ég tökin á skynseminni þegar adrenalínið geysist út í æðakerfið og löngu áður en ég veit hvaðan á mig stendur veðrið er ég búin að setjast upp og stökkva framúr með höfuðið á undan!
Það er bara tvennt sem er að, rúmið mitt er upp við vegg og ég er sofandi öfug í því... ...í staðinn fyrir að enda standandi á gólfinu við hliðina á rúminu, þá mætir mér veggur sem er ekki til í að hleypa mér í gegn.
Að sjálfsögðu dauðrotast ég, og ranka ekki við mér aftur fyrr en um þrjúleytið, með dúndrandi höfuðverk, sárt enni og flest öll einkenni heilahristings...
Það sem eftir var dagsins sá ég litla marglita bletti hoppa í takt við æðasláttinn í höfðinu á mér, auk þess sem allar útlínur voru undarlega máðar.
Seinna frétti ég að pabbi hefði verið að spá í að vekja mig, en hætt við því ég væri örugglega þreytt eftir að hafa verið úti langt fram á nótt. Ég hefði getað stórslasað mig og enginn vitað af því í fleiri klukkutíma...
Það skal tekið fram að mér hefur aldrei aftur, hvorki fyrr né síðar liðið jafn ótrúlega illa daginn eftir drykkju. Það er líka alveg ljóst að ef mér á nokkurntíman eftir að líða svona þá hætti í að drekka. Permanently.
...
Það var laugardagsmorgunn, en ég vissi það ekki ennþá. Ég var nefninlega sofandi. Kvöldið áður höfðu nokkrir bjórar laumað sér í hendurnar á mér og endað líf sitt í mallakúts á meðan ég var ekki að fylgjast með. Ég man nú ekki nákvæmlega hvað gerðist eftir það, en skemmtilegt var það :-)
Jæja, nóg um það, það var semsagt laugardagsmorgun og ég ekki vöknuð, en það var um það bil að breytast því skyndilega opna ég augun. Það fyrsta sem ég sé er úrið mitt.
Klukkan er 8:10.
Allar aðvörunarbjöllur fara í gang og adrenalínið streymir út í líkamann. Áður en ég veit af stend ég í rúminu (ekki veit ég hversvegna ég stóð upp í rúminu, en ekki upp úr þvi).
Það er þá fyrst sem skynsemin vaknar nægilega til að átta sig á að það er helgi, -ég þarf ekki að mæta í skólann.
Við þessa uppgvötun er eins loftinu hafi verið hleypt úr blöðru, án þess að fá nokkuð við það ráðið lympast ég niður í rúmið og er sofnuð áður en ég lendi, öfug í rúminu.
Rúmum klukkutíma seinna rumska ég aftur, í þetta skiptið dorma ég í nokkrar mínútur áður en ég lít á klukkuna;
9:23
Aftur missi ég tökin á skynseminni þegar adrenalínið geysist út í æðakerfið og löngu áður en ég veit hvaðan á mig stendur veðrið er ég búin að setjast upp og stökkva framúr með höfuðið á undan!
Það er bara tvennt sem er að, rúmið mitt er upp við vegg og ég er sofandi öfug í því... ...í staðinn fyrir að enda standandi á gólfinu við hliðina á rúminu, þá mætir mér veggur sem er ekki til í að hleypa mér í gegn.
Að sjálfsögðu dauðrotast ég, og ranka ekki við mér aftur fyrr en um þrjúleytið, með dúndrandi höfuðverk, sárt enni og flest öll einkenni heilahristings...
Það sem eftir var dagsins sá ég litla marglita bletti hoppa í takt við æðasláttinn í höfðinu á mér, auk þess sem allar útlínur voru undarlega máðar.
Seinna frétti ég að pabbi hefði verið að spá í að vekja mig, en hætt við því ég væri örugglega þreytt eftir að hafa verið úti langt fram á nótt. Ég hefði getað stórslasað mig og enginn vitað af því í fleiri klukkutíma...
Það skal tekið fram að mér hefur aldrei aftur, hvorki fyrr né síðar liðið jafn ótrúlega illa daginn eftir drykkju. Það er líka alveg ljóst að ef mér á nokkurntíman eftir að líða svona þá hætti í að drekka. Permanently.
...
fimmtudagur, nóvember 07, 2002
Men, eitthvað var ég búin að steingleyma notendanafninu mínu, djöfulsins bögg. Ég er bara alein og mér hundleiðist, bara bíða og bíða eftir næsta tíma sem byrjar ekki fyrr en eftir klukkutíma. En hvað með það mér er alveg sama, ég get alveg setið hér í marga klukkutíma og skrifað eitthvað bull sem enginn á nokkurntíman eftir að lesa af því að ég er ekki búin að segja neinum frá þessari síður (how very sad I am).
MwuhahahaHAHAHA... I´m evil, the absolut evil ég get böggast í öllu og öllum og öllum er alveg andskotans sama því engin veit af því ahahahaha.
Meira bullið, ég hef ekkert sniðugt fram að færa, sóaði því öllu í tölvupósti til Eysu skvísu í síðustu viku. Héðan í frá ætla ég að passa mig vandlega á að sóa ekki gullkornum mínum í annað en mitt einka prívat blogg. Aldrei að segja neitt sniðugt við vinina, aldrei að segja neitt yfir höfuð!!! Sénsinn, eins og ég gæti nokkurntíman haldið kjafti í 20 mínútur samfleitt, ég myndi byrja að tala við sjálfa mig ef enginn annar væri á svæðinu...
Já meira ruglið hérna
nenni þessu ekki
...
búið
...
bless
...
MwuhahahaHAHAHA... I´m evil, the absolut evil ég get böggast í öllu og öllum og öllum er alveg andskotans sama því engin veit af því ahahahaha.
Meira bullið, ég hef ekkert sniðugt fram að færa, sóaði því öllu í tölvupósti til Eysu skvísu í síðustu viku. Héðan í frá ætla ég að passa mig vandlega á að sóa ekki gullkornum mínum í annað en mitt einka prívat blogg. Aldrei að segja neitt sniðugt við vinina, aldrei að segja neitt yfir höfuð!!! Sénsinn, eins og ég gæti nokkurntíman haldið kjafti í 20 mínútur samfleitt, ég myndi byrja að tala við sjálfa mig ef enginn annar væri á svæðinu...
Já meira ruglið hérna
nenni þessu ekki
...
búið
...
bless
...
miðvikudagur, nóvember 06, 2002
Ég er ekki búin að vera vakandi í nema tvo klukkutíma. Á þessum klukkutímum hefur líf mitt tekið óvænta stefnu. Niðrá við.
Ég svaf yfir mig, vaknaði ekki fyrr en hálf tíu við að systir mín var að vekja mig því hún var búin að brjóta á sér puttann og vantaði hjálp. Hún þurfti samt bara að bjarga sér sjálf, ég var alltof þreytt til að vera til gagns. Langaði mest til að fara bara aftur að sofa og sleppa þessu alveg. Reif mig samt framúr fyrir rest og fór í sturtu. Gerði heiðarlega tilraun til að kenna hundinum að opna hurðir. Gekk ekki.
10 mínútum eftir að ég vakna er ég að þvo gleraugun mín fyrir framan vaskinn inná baði þegar skyndilega ...aaaAAATTSSJJÚÚÚÚ!!! Læðist ekki þessi líka svaka hnerri aftan að mér. Ég kippist öll til, kikkna í hnjánum, beyglast fram og whhHHAAMMM höfuðið á mér skellur af gífurlegum krafti í kranan.
Ég læt alvarlega höfuðáverka samt ekki stoppa mig, heldur þurrka framan úr mér tárin, bít á jaxlinn og legg af stað í skólann.
Nema hvað, á leiðinni er ég stoppuð fyrir of hraðan akstur. Tekin á 105 í Ártúnsbrekkunni og auðvitað EKKI með belti!!! jæja "Seldom comes there one wave single" eins og þeir segja og það var þó lán í óláni að hámarkshraðinn var hækkaður úr 70 í 80 um daginn. Annars hefði ég MISST PRÓFIÐ!!! Ég sem var ekki einu sinni að flýta mér!!!
Auðvitað kom ég alltof seint í tímann, (klukkutími búinn, korter eftir) og ekki í neitt hrikalega glæsilegu skapi. Tekst þó með naumindum að halda aftur af fúkyrðaflaumnum þegar kennarinn segir enn einn af sínu ófyndnu, ófrumlegu og ÖMURLEGU bröndurum.
Milli tíma er kortershlé sem ég nota til að tala við nokkra vini mína. Fer svo í næsta tíma. Enginn mættur og tíminn á að vera byrjaður. Hvað heldurðu, er ekki fríið sem ég hélt að væri í næstu viku í dag og tíminn fellur niður.
Glæsilegt, ég er búin í skólanum í dag, náði korteri úr einum tíma, komin með ferlega flotta sekt, eitt stykki umferðarlaga brot, risavaxna kúlu á mitt ennið og höfuðverk.
Ég hefði betur sleppt því að fara framúr í morgun.
Það má sko bóka það að næst þegar ég vakna og langar mest til að fara aftur að sofa, -þá geri ég það.
Hver veit hversu mikið af fjárútlátum og líkamstjóni ég losna við með því...
Ég svaf yfir mig, vaknaði ekki fyrr en hálf tíu við að systir mín var að vekja mig því hún var búin að brjóta á sér puttann og vantaði hjálp. Hún þurfti samt bara að bjarga sér sjálf, ég var alltof þreytt til að vera til gagns. Langaði mest til að fara bara aftur að sofa og sleppa þessu alveg. Reif mig samt framúr fyrir rest og fór í sturtu. Gerði heiðarlega tilraun til að kenna hundinum að opna hurðir. Gekk ekki.
10 mínútum eftir að ég vakna er ég að þvo gleraugun mín fyrir framan vaskinn inná baði þegar skyndilega ...aaaAAATTSSJJÚÚÚÚ!!! Læðist ekki þessi líka svaka hnerri aftan að mér. Ég kippist öll til, kikkna í hnjánum, beyglast fram og whhHHAAMMM höfuðið á mér skellur af gífurlegum krafti í kranan.
Ég læt alvarlega höfuðáverka samt ekki stoppa mig, heldur þurrka framan úr mér tárin, bít á jaxlinn og legg af stað í skólann.
Nema hvað, á leiðinni er ég stoppuð fyrir of hraðan akstur. Tekin á 105 í Ártúnsbrekkunni og auðvitað EKKI með belti!!! jæja "Seldom comes there one wave single" eins og þeir segja og það var þó lán í óláni að hámarkshraðinn var hækkaður úr 70 í 80 um daginn. Annars hefði ég MISST PRÓFIÐ!!! Ég sem var ekki einu sinni að flýta mér!!!
Auðvitað kom ég alltof seint í tímann, (klukkutími búinn, korter eftir) og ekki í neitt hrikalega glæsilegu skapi. Tekst þó með naumindum að halda aftur af fúkyrðaflaumnum þegar kennarinn segir enn einn af sínu ófyndnu, ófrumlegu og ÖMURLEGU bröndurum.
Milli tíma er kortershlé sem ég nota til að tala við nokkra vini mína. Fer svo í næsta tíma. Enginn mættur og tíminn á að vera byrjaður. Hvað heldurðu, er ekki fríið sem ég hélt að væri í næstu viku í dag og tíminn fellur niður.
Glæsilegt, ég er búin í skólanum í dag, náði korteri úr einum tíma, komin með ferlega flotta sekt, eitt stykki umferðarlaga brot, risavaxna kúlu á mitt ennið og höfuðverk.
Ég hefði betur sleppt því að fara framúr í morgun.
Það má sko bóka það að næst þegar ég vakna og langar mest til að fara aftur að sofa, -þá geri ég það.
Hver veit hversu mikið af fjárútlátum og líkamstjóni ég losna við með því...
þriðjudagur, nóvember 05, 2002
Smá saga um tilgangsleysi lífs míns...
Dagurinn byrjaði ágætlega, ég svaf bara pínkulítið yfir mig og missti þar af leiðandi bara af fyrsta tímanum, sem er bara nokkuð gott, -á minn mælikvarða.
Það kom líka í ljós að kennarinn var veikur þannig að ég hefði ekkert grætt á að mæta. Ekki að það skipti máli, ég hefði ekki mætt hvort eð er.
Áfram hélt dagurinn ég mæti í tíma og annan, hitti fullt af fólki og skemmti mér vel. Það var ekki fyrr en um hálf fjögur leytið sem það fór að síga á ógæfuhliðina. Það byrjaði alveg nógu sakleysislega, tíminn var búinn tuttugu mínútum of snemma svo ég lagði af stað upp í FB til að hitta Eysu, við ætluðum í búðir.
Ég er komin hálftíma áður en tíminn hennar er búinn, það er nú ekkert til að stressa sig yfir, ég höndla alveg smá bið. Sendi henni samt SMS um leið og ég geng inn um aðaldyrnar,
“Tezla in da House. And I´m lost.”
algjör óþarfi að bíða ef það er nokkur séns á að hún sleppi snemma. Þegar ekkert svar berst ráfa ég um gangana í nokkrar mínútur þangað til ég finn sjoppu, þar sest ég niður og bý mig undir að drepa tímann með því að senda nokkur SMS. Það fyrsta er til Eysu
“Fann sjoppu, mun halda kyrru fyrir þar til hjálp berst”.
Enn ekkert svar. Ég læt það ekki á mig fá, stelpan sjálfsagt að vinna að einhverju verkefni og ekki með símann í höndunum. Svo bíð ég og bíð og bíð. Fjörtíu og fimm mínútum seinna er ég enn bíðandi og orðin aum í puttunum af öllum SMSunum sem ég er búin að senda henni.
Hvað haldiði að hafi gerst, já auðvitað, tíminn hennar féll niður eða einhver álíka vitleysa svo hún var búinn að bíða eftir mér HEIMA hjá sér síðan klukkan þrjú og síminn hennar var batteríislaus, BATTERÍISLAUS!!!!
Það versta er samt að ég get eiginlega ekki verið að væla yfir þessu þar sem síminn minn er oft batteríislaus vikum saman og ég er aldrei akkúrat þar sem ég á að vera...
....
Dagurinn byrjaði ágætlega, ég svaf bara pínkulítið yfir mig og missti þar af leiðandi bara af fyrsta tímanum, sem er bara nokkuð gott, -á minn mælikvarða.
Það kom líka í ljós að kennarinn var veikur þannig að ég hefði ekkert grætt á að mæta. Ekki að það skipti máli, ég hefði ekki mætt hvort eð er.
Áfram hélt dagurinn ég mæti í tíma og annan, hitti fullt af fólki og skemmti mér vel. Það var ekki fyrr en um hálf fjögur leytið sem það fór að síga á ógæfuhliðina. Það byrjaði alveg nógu sakleysislega, tíminn var búinn tuttugu mínútum of snemma svo ég lagði af stað upp í FB til að hitta Eysu, við ætluðum í búðir.
Ég er komin hálftíma áður en tíminn hennar er búinn, það er nú ekkert til að stressa sig yfir, ég höndla alveg smá bið. Sendi henni samt SMS um leið og ég geng inn um aðaldyrnar,
“Tezla in da House. And I´m lost.”
algjör óþarfi að bíða ef það er nokkur séns á að hún sleppi snemma. Þegar ekkert svar berst ráfa ég um gangana í nokkrar mínútur þangað til ég finn sjoppu, þar sest ég niður og bý mig undir að drepa tímann með því að senda nokkur SMS. Það fyrsta er til Eysu
“Fann sjoppu, mun halda kyrru fyrir þar til hjálp berst”.
Enn ekkert svar. Ég læt það ekki á mig fá, stelpan sjálfsagt að vinna að einhverju verkefni og ekki með símann í höndunum. Svo bíð ég og bíð og bíð. Fjörtíu og fimm mínútum seinna er ég enn bíðandi og orðin aum í puttunum af öllum SMSunum sem ég er búin að senda henni.
Hvað haldiði að hafi gerst, já auðvitað, tíminn hennar féll niður eða einhver álíka vitleysa svo hún var búinn að bíða eftir mér HEIMA hjá sér síðan klukkan þrjú og síminn hennar var batteríislaus, BATTERÍISLAUS!!!!
Það versta er samt að ég get eiginlega ekki verið að væla yfir þessu þar sem síminn minn er oft batteríislaus vikum saman og ég er aldrei akkúrat þar sem ég á að vera...
....
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)